E-Księgarnia
Eugeniusz Szumiejko urodział się 9 wrzesnia 1946 w Wierobiejkach k. Grodna (obecnie Białoruś). W 1958 repatriowany do Polski. Absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii na Uniwersytecie Wrocławskim, na kierunku astronomia (1970).
W latach 1969–1970 założyciel i przewodniczący Koła Naukowego Astronomów w Instytucie Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Od roku 1967 działał w Aeroklubie Wrocławskim (oddział Aeroklubu PRL, od 1990 Aeroklubu Polskiego), w latach 1974–1975 znalazł się w kadrze narodowej w sporcie spadochronowym. W latach 1971–1986 był członkiem Polskiego Towarzystwa Astronomicznego. 1970–1977 pracownik naukowy w Instytucie Astronomii UWr. W latach 1977–1979 pracował jako informatyk w Państwowych Zakładach Lotniczych „Hydral” we Wrocławiu, a później (1979–1981) jako informatyk w Technice Biurowej Predom-Org/Zakładach Techniki Biurowej Biurotechnika. W marcu 1968 uczestniczył w strajkach studenckich, członek studenckiego Komitetu Strajkowego na UWr. Przed Sierpniem (1979-1980) był kolporterem wydawnictw niezależnych, m.in. „Biuletynu Dolnośląskiego” oraz „Gazety Polskiej”, udostępniał mieszkanie do celów konspiracyjnych (m.in. raz drukowano w nim „Biuletyn Dolnośląski”).
Od września 1980 w „Solidarności”; we wrześniu był 1980 inicjatorem powołania Komitetu Założycielskiego „Solidarności” w TB Predom-Org, gdzie do czerwca 1981 był przewodniczący Komisji Zakładowej „S”. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Dolny Śląsk, 1 VII – 31 X 1981 sekretarz Prezydium ZR, delegat na I KZD, członek KK, od 4 XI 1981 w Prezydium (odpowiedzialny za problemy nauki, kultury i oświaty), XI/XII 1981 zaangażowany w rozwiązanie konfliktu w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Radomiu między NZS a władzami uczelni.
13 XII 1981 współzałożyciel, organizator i członek Krajowego Komitetu Strajkowego „S” w Porcie Gdańskim, następnie od 15 XII 1981 w Stoczni Gdańskiej im. Lenina. Od 16 XII 1981 w ukryciu w Trójmieście. 13 I 1982 założyciel Ogólnopolskiego Komitetu Oporu „S”. Do marca 1982 doprowadził do nawiązania współpracy podziemnych struktur „S” regionów Pomorza Zachodniego i Gdańskiego, Bydgoszczy, Małopolski, Dolnego Śląska oraz z działaczami „S” za granicą (którzy w połowie 1982 zorganizowali Biuro Koordynacyjne „S” w Brukseli). W kwietniu 1982 uszedł w Gdańsku z obławy zorganizowanej przez funkcjonariuszy SB (zsunął się po piorunochronie z 8 piętra). VII 1982 – XII 1984 członek ogólnopolskiej podziemnej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej „S”, organizator zespołu łączników merytorycznych, rady programowej, poczty międzyregionalnej oraz spotkań kierownictwa TKK; okresowo koordynator spraw zagranicznych. 6 XII 1984 ujawnił się, w latach 1985–1990 ponownie zatrudniony w Biurotechnice/Infobiurze. 1985–1989 wielokrotnie zatrzymywany. Od maja 1987 przewodniczący RKS, a w okresie maj–wrzesień 1987 był członkiem TKK, zwolennik tworzenia jawnych struktur „S” w zakładach pracy; V 1987 – IX 1988 redaktor „Z dnia na dzień”; IV-IX 1988 redaktor „Gazety Ulicznej”; we IX 1988 odwołany z funkcji przewodniczącego RKS. W styczniu 1989 współzałożyciel, do VI 1989 redaktor „Gazety Związkowej Solidarność”. W 1989 sceptyczny wobec porozumień okrągłego stołu.
Od 1989 ponownie w „S”; 1989–1990 członek KZ w Biurotechnice/Infobiurze. Po roku 1990 był działaczem związkowym, pracował w sektorze prywatnym oraz w administracji samorządowej i rządowej. Od 2011 na emeryturze. Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006).
18 XI 1981 – 17 V 1982 rozpracowywany przez Wydz. III A KW MO we Wrocławiu w ramach KE krypt. Kwazar; 17 V 1982 – 4 II 1985 przez Wydz. IIIA/V-1 KW MO/WUSW we Wrocławiu w ramach SOR krypt. Marcin; od VII 1981 przez Wydz. III KW MO we Wrocławiu w ramach SO krypt. Poligon.
Zmarł 5 lipca 2020 r. we Wrocławiu.
Niech spoczywa w pokoju!