E-KsięgarniaGrażyna Trzaskowska, Cmentarze wojenne we Wrocławiu w latach 1939–2002, Wrocław 2008, 408 s.
„Praca składa się ze wstępu, pięciu rozdziałów, zakończenia, bibliografii oraz aneksu. Rozdział pierwszy przedstawia zagadnienia związane z genezą i rozwojem humanitarnego prawa wojennego – międzynarodowego i polskiego. Prezentowane zasady prawne stanowiły podstawy zakładania cmentarzy wojennych. Na przestrzeni ponadstuletniego rozwoju międzynarodowych przepisów ich zakresem obejmowano stopniowo różne kategorie osób, tj. jeńców wojennych, żołnierzy poległych w bezpośrednich walkach, a po II wojnie światowej także cywilne ofiary wojny. Te ostatnie pochówki zadecydowały o wyjątkowej formie nekropolii wojennych tego okresu, zmieniając w radykalny sposób ich charakter. Szczególną uwagę zwrócono na zmiany zachodzące po II wojnie światowej.
Rozdział drugi prezentuje dzieje Cmentarza Żołnierzy Polskich we Wrocławiu. Po 1945 r. stał się on miejscem zbiorczego pochówku Polaków – ofiar II wojny światowej. (…) Tematykę tę ukazano na tle humanitarnych zasad, koncentrując się na tych zagadnieniach, które w istotny sposób wypaczały obowiązujące w Polsce humanitarne normy prawne.
W rozdziale kolejnym przedstawiono problematykę grobów wojennych Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej. Ze względu na różne uregulowanie spraw pochówków oficerów oraz podoficerów i pozostałych żołnierzy radzieckich odrębną uwagę poświęcono cmentarzowi przy al. Karkonoskiej oraz na Skowroniej Górze przy ul. Działkowej. (…)
Czwarty rozdział poświęcony jest sprawom grobów wojennych francuskich i włoskich. Zaprezentowano w nim dzieje zbiorczej nekropolii francuskiej we Wrocławiu w latach 1945–1952, na budowę której wpływały ówczesne stosunki międzynarodowe. Podobnie wyglądała opieka nad mogiłami wojennymi włoskich ofiar II wojny światowej we Wrocławiu.
W rozdziale piątym przedstawiono sprawy niemieckich mogił wojennych. Zanalizowano tu okoliczności ich powstania i lokalizację (okres II wojny światowej), a następnie powojenną, trwającą do lat 70., ich likwidację. Rozdział ten zakończono rozważaniami na temat budowy w latach 1998–2002 zbiorczej nekropolii wojennej i Parku Pokoju w Nadolicach Wielkich”.
Fragment Wstępu
