Dr Andrzej Drogoń, dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu oraz Wojewoda Dolnośląski Paweł Hreniak złożyli kwiaty pod tablicą pamiątkową upamiętniającą osoby internowane i represjonowane w stanie wojennym. Tablica ufundowana przez Oddziałowe Biuro Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN we Wrocławiu została odsłonięta w maju tego roku na ścianie więzienia przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu.
Wśród zaproszonych gości znaleźli się m.in. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej we Wrocławiu płk Tomasz Raczyk, Dyrektor Zakładu Karnego Nr 1 we Wrocławiu płk Andrzej Stanejko, przedstawiciele Stowarzyszenia Kobiet Internowanych i Represjonowanych, dolnośląskiej „Solidarności”, służb mundurowych, organizacji pozarządowych oraz delegacji uczniów wrocławskich szkół.
Ośrodek Odosobnienia w Zakładzie Karnym we Wrocławiu formalnie funkcjonował od 13 XII 1981 r. do 30 VII 1982 r. Budynki ZK we Wrocławiu przy ul. Kleczkowskiej wybudowali Niemcy w 1896 r. Pierwsi internowani działacze NSZZ „Solidarność” i innych ugrupowań opozycji trafili tu 13 XII 1981 r., a ostatnich zwolniono 19 V 1982 r. Nie wiadomo dokładnie, ilu ogółem działaczy opozycji – internowanych, z przyczyn politycznych aresztowanych tymczasowo i odbywających karę pozbawienia wolności – przebywało w latach 80. w murach ZK we Wrocławiu. Niemniej można szacować, że było ich co najmniej 500.
Według ustaleń dr. Bartłomieja Perlaka w okresie istnienia OO w ZK we Wrocławiu zwolnionych zostało 123 internowanych, kilkakrotnie więcej osób przetrzymywano w różnych okresach czasu, a następnie przewożono ich do innych ośrodków odosobnienia na Dolnym Śląsku i Śląsku Opolskim. Najwięcej internowanych przetrzymywano 23 XII 1981 r. – 350 osób, tj. 297 mężczyzn i 53 kobiety. 13 I 1982 r. przetrzymywano 79 kobiet, a więc na 2 dni przed wywózką do Ośrodka Odosobnienia w Ośrodku Wczasowym w Gołdapi.
Do Ośrodka Odosobnienia w ZK we Wrocławiu zwożono kobiety i mężczyzn z całego Dolnego Śląska, a więc oprócz woj. wrocławskiego także z woj. jeleniogórskiego, legnickiego i wałbrzyskiego. Przetrzymywano także działaczy opozycji, aresztowanych bądź odbywających karę pozbawienia wolności, z innych regionów Polski.
W 1982 i 1983 r. więźniowie polityczni osadzeni w ZK we Wrocławiu przy ul. Kleczkowskiej wydawali niezależne pisma „Bez Cenzury”, „Biuletyn Więzienny” i „Zza Krat”.
Łukasz Sołtysik, Oddziałowe Biuro Badań Historycznych
E-Księgarnia
