E-Księgarnia
|
A jeśli komu droga otwarta do nieba,
Z wielkim smutkiem przyjęliśmy wiadomość,
śp.
żołnierz ZWZ-AK i II Korpusu Polskiego we Włoszech,
W latach 1997-2001 Zastępca Kierownika, a w 2001 roku Członek Kapituły Nagrody „Kustosz Pamięci Narodowej”.
Uhonorowany Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Jego życie było wierną służbą Niepodległej Rzeczypospolitej!
|
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w piątek, 20 kwietnia. Rozpocznie je o godz. 11.00 msza święta w kościele garnizonowym pw. św. Elżbiety (przy rynku, ul. św. Elżbiety 1/2). Na godzinę 13.00 zaplanowano pożegnanie na wrocławskim Cmentarzu Osobowickim.
Płk dr Jerzy Woźniak ps. „Jacek” urodził się 8 listopada 1923 r. w Krakowie. Związany od dzieciństwa z rzeszowszczyzną, mieszkał z rodzicami w Błażowej k/Rzeszowa. Rozpoczętą w Gimnazjum Ogólnokształcącym im. S. Konarskiego w Rzeszowie naukę kontynuował potem na tajnych kompletach, aż do matury w 1942 r. W 1941 r. jako osiemnastoletni chłopak wstąpił do ZWZ-AK, służąc w placówce w Błażowej. W 1943 r. był słuchaczem podchorążówki, zorganizowanej przez obwód AK Rzeszów, która ukończył w 1944 r. W czasie akcji „Burza” walczył w partyzantce oraz osłaniał działającą aż do końca wojny radiostację, utrzymującą łączność z Włochami i Afryką.
Po wojnie poszukiwany przez NWKD i UB musiał ukrywać się. Podjął działalność w poakowskich organizacjach: NIE, w Zrzeszeniu Wolność i Niezawisłość oraz w Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj. We wrześniu 1945 r. otrzymał rozkaz „przetarcia” szlaku przerzutowego przez Czechosłowację na Zachód. Przedostał się do Austrii i zadanie wykonał: jego szlakiem pomyślnie przeszło ok. 300 osób.
Jesienią 1945 r., po pomyślnym wykonaniu powierzonego zadania rozpoczął w Insbruku studia medyczne, które przerwał po roku, by wiosną 1946 r., we Włoszech wstąpić do 2 Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa. Przeniesiony do Londynu, do Delegatury Zagranicznej WiN pełnił służbę jako adiutant i sekretarz płk Maciołka („Żuraw”). W maju 1947 r. wraca potajemnie do Kraju, gdzie obejmuje funkcję oficera do zleceń specjalnych i szefa Działu Specjalnego IV Zarządu Głównego WiN.
Niespełna siedmiomiesięczną działalność konspiracyjną przerywa, w dniu 9 grudnia 1947 r., aresztowanie. Po trudnym śledztwie skazany na karę śmierci, którą w styczniu 1949 r. zamieniono na dożywotnie więzienie. Spędził ogółem 9 lat w: więzieniu mokotowskim (X pawilon), w Rawiczu i we Wronkach. Wyszedł na warunkowe zwolnienie w dniu 16 listopada 1956 r.
Po wyjściu na wolność ponownie podjął studia medyczne. Dyplom uzyskał w 1961 r. Pracował we Wrocławiu jako specjalista chorób płuc i medycyny społecznej – w przemysłowej służbie zdrowia. Był lekarzem ogromnie cenionym, znanym ze swej głębokiej wiedzy i serdecznego stosunku do chorych.
W 1997 r. powołany przez premiera Jerzego Buzka na funkcję zastępcy Kierownika, a później Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, otrzymał tytuł sekretarza stanu. Wieloletni Prezes Okręgu Dolnośląskiego ŚZŻAK oraz Prezes Stowarzyszenia WiN – obecnie jest prezesem honorowym obu tych stowarzyszeń. Członek Rady Pamięci Walk i Męczeństwa. Członek Kapituły nagrody „Kustosz Pamięci Narodowej”. Prezes Rady Naczelnej ŚZŻAK i Prezes Rady przy Kierowniku Urzędu ds. KiOR.
Odznaczony: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, a także odznaczeniami wojennymi: dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej i innymi.
Zdjęcie: ŚZŻAK Wrocław