Instytut Pamięci Narodowej Uhonorowaliśmy postać Antoniego Sanojcy w ramach projektu OCALAMY - Wrocław, 28 sierpnia 2023 - Aktualności -

Uroczystość została zorganizowana przez pracowników Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN we Wrocławiu: Sylwię Krzyżanowską, Przemysława Mandelę i Wojciecha Trębacza. W swoim wystąpieniu Naczelnik Biura Wojciech Trębacz podkreślił, że spotkaliśmy w kręgu pamięci o żołnierzach Żandarmerii Wojskowej i mieszkańcach Kołomyi i Pokucia. Wspomniał również o tradycji Żandarmerii Wojskowej sięgającej powołania „Służby Polowej”, rozkazem gen. Tomasza Łubieńskiego z 13 czerwca 1831 r. Posterunek honorowy wystawili żołnierze z oddziału Żandarmerii Wojskowej we Wrocławiu.

W spotkaniu uczestniczyli członkowie Ogólnopolskiego Oddziału Kołomyjan „Pokucie” z prezesem Ryszardem Saczyńskim. Kołomyjan reprezentował również sztandar organizacyjny. Obecni na uroczystości Andrzej Jaroch, przewodniczący Sejmiku Województwa Dolnośląskiego i Tytus Czartoryski, radny Sejmiku, podkreślili ogromne znaczenie projektu OCALAMY, szczególnie dla społeczności lokalnej. Kulminacyjnym punktem uroczystości były słowa skierowane do zebranych wypowiedziane przez Józefa Sanojcę, syna Antoniego Sanojcy. Pan Józef zaprezentował również zdjęcia rodzinne.     

Antoni Sanojca ur. 12.08.1897 r. w Kołomyi

W latach 1915-1918 służył w armii austriackiej, walcząc na frontach pierwszej wojny światowej. Po zakończeniu konfliktu powrócił w rodzinne strony i na ochotnika wstąpił do tworzącej się w Kołomyi jednostki żandarmerii Wojska Polskiego. W 1920 roku został przeniesiony do 6 dywizjonu żandarmerii we Lwowie, gdzie awansował do stopnia kaprala. Następnie służył w jednostkach żandarmerii w Grodnie (1921-1922), Kaliszu (1923-1924) oraz Przemyślu (1924).

W krótkim okresie przerwy od służby w żandarmerii, był żołnierzem zawodowym 3. Pułku Piechoty Legionów (1924-1926) po czym został przeniesiony do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza, a następnie Straży Granicznej. Na koniec kariery wojskowej powrócił jeszcze do służby w żandarmerii, zanim w 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Ostatecznie dosłużył się stopnia starszego sierżanta Wojska Polskiego. We wrześniu 1939 roku został zmobilizowany do armii i po klęsce zdołał przedrzeć się na Węgry, gdzie do końca wojna pozostał internowany.  Powrócił do kraju w 1946 roku. Zmarł w 1978 roku we Wrocławiu.