Wspominając majora Korytkę wicewojewoda Jarosław Kresa przedstawił jego sylwetkę, szczególny nacisk kładąc na jego walkę w obronie Zamościa podczas kampanii polskiej 1939 r.Grób dzielnego oficera znajduje się na Cmentarzu Wojskowym we Wrocławiu przy ul. Grabiszyńskiej. Specjalną kwaterę wydzielono dla żołnierzy walczących we wrześniu i październiku 1939 r., którzy zmarli przebywając w niemieckiej niewoli na terenie Dolnego Śląska, a ich szczątki zostały przeniesieno na tutejszy cmentarz.
Dr Mateusz Szpytma wraz z Pawłem Rozdżestwieńskim złożyli w imieniu Instytutu Pamięci Narodowej wiązankę kwiatów na grobie bohatera. W podobny sposób oddał hołd majorowi Korytce Jarosław Kresa.
Kolejnym punktem wizyty było przejście na cmentarz żołnierzy włoskich z I wojny światowej, który znajduje się u stóp wzgórza z Cmentarzem Żołnierzy Polskich.
***
Major Paweł Korytko urodził się 6 września 1884 w Suchodole (pow. husiatyński w Królestwie Galicji i Lodomerii. Po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej w armii austro-węgierskiej, w charakterze jednorocznego ochotnika, został mianowany kadetem rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1908 i wcielony do 2 Galicyjskiego Pułku Ułanów w Tarnowie. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1910 w korpusie oficerów kawalerii. W 1915 r. został nadporucznikiem rezerwy. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim i w maju 1919 na czele szwadronu karabinów maszynowych wyruszył na front wołyński. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 55. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy. W nocy z 19 na 20 września 1939 r. wziął udział w natarciu na Zamość w szeregach 2 rezerwowego pułku piechoty ppłk. Stanisława Jana Gumowskiego. Zmarł 3 grudnia 1939 w niemieckim rezerwowym szpitalu wojskowym w Pieszycach na Dolnym Śląsku, w następstwie odniesionych ran i tam został pochowany. W 1949 ekshumowany i przeniesiony na Cmentarz Żołnierzy Polskich we Wrocławiu przy ul. Grabiszyńskiej.
***
Cmentarz Żołnierzy Polskich we Wrocławiu to położona na sztucznym wzgórzu wojenna nekropolia utworzona w latach 1968–1970 i rozbudowana w latach 1972–1979. Jej centralnym punktem jest plac z krzyżem i betonowym 23-metrowym pomnikiem o kształcie stylizowanych dwóch skrzydeł husarskich. Został zaprojektowany przez Łucję Skomorowską-Wilimowską. Prowadzą do niego monumentalne schody.