Instytut Pamięci Narodowej Zmarła Joanna Helena Domaszewska, oficer Armii Krajowej, łączniczka, kurierka „NIE”, odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Pogrzeb 16 października we Wrocławiu. - Aktualności -

Joanna Domaszewska urodziła się 6 lipca 1925 roku w Lesku, wychowywała pod Lwowem we wsi Stare Sioło. W szkole należała do drużyny Orląt Lwowskich. W 1939 r. organizowała wraz z koleżankami pomoc dla ukrywających się przed władzą sowiecką. Po wkroczeniu Niemców Galicji Wschodniej w 1941 wstąpiła do ZWZ. Działała jako kolporterka prasy i łączniczka. Pracowała w Instytucie Beringa we Lwowie jako karmicielka wszy. Podczas akcji Burza była łączniczką między oddziałami stacjonującymi we Lwowie, a Zgrupowaniem AK w Starym Siole. Wielokrotnie przechodziła przez front niemiecko-rosyjski. Po wkroczeniu sowietów została łączniczką w stopniu chorążego organizacji „NIE” ze Zrzeszeniem Wolność i Niezawisłość. Była poszukiwana zarówno przez NKWD, jak i UPA. Rozkazem Nr 1 Dowódcy Obszaru AK z 10 maja 1945 roku, na wniosek Komendanta Inspektoratu Bóbrka „NIE”, 10 maja 1945 została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Order został potwierdzony przez ZBoWiD w 1989 roku. Pod koniec października 1945 roku wyjechała ze Lwowa transportem repatriacyjnym i przewiozła do Krakowa część archiwum Komendy Obszaru AK Lwów. Poszukiwana przez UB przeniosła się do Wrocławia.

W trakcie II wojny światowej ukończyła szkołę plastyczną, a po zakończeniu wojny rozpoczęła studia w PWSP w Katowicach, pełniąc wciąż funkcję łączniczki. Poszukiwana przez UB wyjechała do Wrocławia, gdzie kontynuowała naukę. Dyplom obroniła w 1952 roku, w tym też czasie (od 1949) była młodszym asystentem na wydziale Rzeźby Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów, wciąż prześladowana za działalność konspiracyjną, przeniosła się do Nysy, gdzie pracowała w Ognisku Plastycznym. W latach 70. wróciła do Wrocławia i pracowała w Państwowym Ognisku Kultury Plastycznej. Wykonała szereg rzeźb, tablic upamiętniających oraz pomników, które znajdują się w Opolu, Nysie, Wrocławiu, Częstochowie i Zielonej Górze.

W 2001 została mianowana podporucznikiem, w 2003 awansowała na stopień porucznika, w 2006 – kapitana, a w 2011 – na stopień majora.

Zmarła 12 października 2020 r. we Wrocławiu.