E-Księgarnia
Klub Historyczny im. Stefana Roweckiego „Grota” to cykliczne spotkania organizowane przez Oddział IPN we Wrocławiu i Światowy Związek Żołnierzy „AK”. Projekt realizowany jest już od kilku lat i zakłada współpracę środowisk kombatanckich, historyków oraz młodzieży.
Najbliższe, spotkanie będzie miało wyjątkowy charakter. Najważniejszym punktem programu będzie prezentacja filmu „Oskarżenie” w reżyserii Grzegorza Brauna w 10 lat po jego powstaniu.
Film poświęcony jest postaci por. Mieczysława Bujaka. Zarówno sam film, jak i Mieczysław Bujak, odgrywają niezwyczajną rolę w pracy dydaktycznej wrocławskiego oddziału IPN. Powstała wystawa, książka, artykuły, miały miejsce liczne spotkania edukacyjne. Szczątki por. Bujaka były ekshumowane w 2006 r. jako jedne z pierwszych w ramach działań pod kierunkiem prof. Krzysztofa Szwagrzyka. Badania potwierdziły miejsce pochówku na Cmentarzu Osobowickim. O filmie i postaci Mieczysława Bujaka opowie Sylwia Krzyżanowska z OBEP IPN we Wrocławiu.
Spotkanie odbędzie się 24 marca o godz. 11.00 w siedzibie Okręgu Dolnośląskiego ŚZŻAK we Wrocławiu, Plac Solny 14a.
Mieczysław Bujak, człowiek o życiorysie typowym dla tamtej epoki. Urodził się w 1926 r. w Krakowie. Ojciec, legionista, a później znany piłkarz Wisły Kraków, kształtował syna w duchu patriotycznym. W 1942 r. związał się z AK, kolportował prasę podziemną. Rok później otrzymał przydział do grupy bojowo-dywersyjnej „Żywiciela”. Od czerwca do sierpnia 1944 r. był dowódcą drużyny w zgrupowaniu partyzanckim AK Kampinos. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Po kapitulacji Powstania Bujak trafił do stalagów XI A Altengrabov i XI B Fallinghostel. Uwolniony przez wojska amerykańskie, zgłosił się na ochotnika do armii Stanów Zjednoczonych. Od kwietnia do września 1945 r. był żołnierzem jednostki pancernej 3. Armii USA – brał udział w ostatnich walkach z Niemcami na terenie Czech. Po powrocie do kraju wstąpił do oddziału partyzanckiego WiN kpt. Mariana Bernaciaka „Orlika”. Po rozwiązaniu oddziału wstąpił do „ludowego” Wojska Polskiego. Skierowano go do Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 w Krakowie (od 1947 r. we Wrocławiu). Otwarcie przyznawał się do akowskiej przeszłości i krytycznie wypowiadał o otaczającej go rzeczywistości. Młodym, popularnym wśród podchorążych porucznikiem szybko zainteresowała się komórka Informacji Wojskowej. Aresztowano go w sierpniu 1950 r. pod zarzutami: udziału w nielegalnej organizacji WiN, gromadzenia broni i prowadzenia wśród podchorążych agitacji antypaństwowej. Do końca chronił on współoskarżonych i całą winę brał na siebie. 25 kwietnia 1951 r. Wojskowy Sąd Okręgowy nr IV we Wrocławiu skazał go na dwukrotną karę śmierci, inni więźniowie otrzymali kilkuletnie wyroki. „Walczyliśmy o nową Polskę, Polskę dla wszystkich...” – powiedział w trakcie procesu por. Bujak. Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Egzekucję wykonano 30 sierpnia 1951 r., o godz. 20.00, w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej – por. Bujak spoczął w anonimowej mogile na cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.